Πως να απαλλαχθούμε από την προδοσία του Τάσσου Παπαδόπουλου
Θα ήταν πράξη υπεράσπισης της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας η απόρριψη του σχεδίου Ανάν με συνοδευόμενη καταγγελία του τότε γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών για δόλια μεθόδευση επιβολής απαράδεκτων θέσεων στο κυπριακό.
Αντί αυτού ο τότε πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας αποδέχθηκε την υποβολή του σχεδίου Ανάν σε δημοψήφισμα και εκ των υστέρων ζήτησε την καταψήφιση του με εκείνο το δακρύβρεχτο διάγγελμα.
Μαζί με την αποδοχή του σχεδίου Ανάν προς δημοψήφισμα δεν ζητήθηκε από την Κυπριακή Δημοκρατία να γίνει απογραφή των τουρκοκυπρίων που θα μπορούσαν να λάβουν μέρος στο δημοψήφισμα.
Ούτε αποκλείσθηκε η συμμετοχή των εποίκων στο δημοψήφισμα.
Επιπρόσθετα δεν απαιτήθηκε η διενέργεια του δημοψηφίσματος από ένα εκλογικό σώμα και ένα συνταγματικό υποκείμενο και ένα λαό που τον εκπροσωπεί η Κυπριακή Δημοκρατία.
Τουναντίον επετράπη η διαίρεση σε δύο λαούς , σε δύο εκλογικά σώματα και δύο συνταγματικά υποκείμενα σε ξεχωριστές εδαφικές ζώνες περί των οποίων ζωνών το σχέδιο Ανάν προνοούσε μόνο κάποια μερική διευθέτηση.
Έτσι και μόνη η αποδοχή του σχεδίου Ανάν προς δημοψήφισμα ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα του έθετε εκ των προτέρων την αναγνώριση δύο κρατικών μορφωμάτων στη Κύπρο με ξεχωριστούς λαούς, αυτόνομα εκλογικά σώματα και συνταγματικά υποκείμενα σε ξεχωριστές εδαφικές ζώνες.
Με λίγα λόγια το δημοψήφισμα του 2004 υπήρξε αφεαυτού πράξη αναγνώρισης δύο κρατικών μορφωμάτων με καταφανή υποβάθμιση και ακύρωση της Κυπριακής Δημοκρατίας ως του μοναδικού κράτους επί όλης της κυπριακής επικράτειας.
Το ερώτημα που τίθεται σήμερα είναι πως μπορούμε να απαλλαχθούμε από την κληρονομιά αυτή του Τάσσου Παπαδόπουλου και των Ηνωμένων Εθνών που επεξεργάσθηκαν το σχέδιο Ανάν και απαίτησαν την κατάθεση του σε δημοψήφισμα.
Μια εθνική κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας οφείλει να πράξει τα ακόλουθα:
Πρώτο, να καταγγείλει την τότε γραμματεία των Ηνωμένων Εθνών για δόλια επιβολή θέσεων που ανατρέπουν τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και το διεθνές δίκαιο αναγνωρίζοντας δια του σχεδίου Ανάν τον μαζικό εποικισμό και την πολιτικοποίηση των εποίκων αφενός και αφετέρου την τουρκική εισβολή και κατοχή ως παραγωγό τετελεσμένων δικαίου.
Δεύτερο να καταγγελθεί η τότε κυβέρνηση του Τάσσου Παπαδόπουλου καθώς και η τότε νομοθετική και η ανωτάτη δικαστική εξουσία ως συνένοχοι σε πράξη εσχάτης προδοσίας και να τιμωρηθούν ζώντες και νεκροί για το έγκλημα τούτο.
Χωρίς αυτές τις καταγγελίες δεν είναι δυνατή η αλλαγή στρατηγικής από την γραμμή της υποχώρησης και τουρκοπροσκύνησης στην στρατηγική της απελευθέρωσης.
Η τιμωρία των προδοτών είναι η πρώτη πράξη της απελευθέρωσης.
Λουκάς Σταύρου, υποψήφιος στις προεδρικές του 2023
Ε.Κ.ΑΝ. Εθνική Κοινοτιστική Ανασυγκρότηση