Συνεργοί των τούρκων οι υπερασπιστές της δικοινοτικότητας
Επικαλούνται οι κρατούντες και εν γένει το πολιτικό κατεστημένο της Κύπρου την λεγόμενη δικοινοτικότητα του κράτους.
Δεν θέλουν να αναγνωρίσουν την ιστορική πραγματικότητα και εμμένουν σε ιδεολογικές αγκυλώσεις
Η δικοινοτικότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας καταργήθηκε από δύο ιστορικά γεγονότα.
Πρώτο, από την απόφαση των λεγομένων τουρκοκυπρίων να αποχωρήσουν από τις δομές του κράτους και να συνταχθούν με τον τουρκικό επεκτατισμό και τα σχέδια του, αρνούμενοι τα υπέρμετρα δικαιώματα που τους παρείχε το μετα-αποικιακό ρατσιστικό και διαιρετικό σύνταγμα της Ζυρίχης.
Δεύτερο, από την εφαρμογή του δικαίου της ανάγκης εκ μέρους της Κυπριακής Δημοκρατίας που επέτρεψε την συνέχιση του κράτους παρά την συνταγματική αποδόμηση του.
Τούτο δείχνει πως η κρατική υπόσταση δεν παράγεται από το σύνταγμα ούτε εξαρτάται από αυτό αλλά το αντίστροφο. Δηλαδή το σύνταγμα είναι δευτερογενές και παραγόμενο εκ της κρατικής υποστάσεως.
Συνεπώς με αυτά τα δύο ιστορικά γεγονότα τελείωσε η δικοινοτικότητα και η Κυπριακή Δημοκρατία πέρασε στο ενιαίο εκλογικό σώμα στη βάση της ισότητας των πολιτών της.
Τελειώνοντας η δικοινοτικότητα στη πράξη τελείωσε και ο συνταγματικός όρος που προσδιόριζε ως μέρος του λαού τους λεγόμενους τουρκοκύπριους.
Τουρκοκύπριοι υπήρχαν στην κυπριακή έννομη τάξη μέχρι το 1963.
Μετά την προσπάθεια ανατροπής αυτής της νομιμότητας οι τουρκοκύπριοι έπαψαν να υπάρχουν ως συνταγματικός όρος.
Αν κάποιοι εξακολουθούν να θεωρούν το κυπριακό κράτος ως δικοινοτικό αποτελεί ιδεολόγημα που δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα ούτε την νομική ούτε την ιστορική.
Τελείωσε η δικοινοτικότητα από το 1963 και μαζί με αυτή τελείωσε και το κατακτητικό σύνταγμα της Ζυρίχης το οποίο δεν έχει καμία νομιμότητα εκ του γεγονότος και μόνον ότι δεν απορρέει από την ελεύθερη βούληση του λαού αλλά από την βούληση των κατακτητών.
Εμείς οι κοινοτιστές δεν τρέφουμε ιδεολογήματα κόντρα στην ιστορική αλήθεια. Αναγνωρίζουμε το τέλος της δικοινοτικότητας και το πέρασμα στο ισχύον κράτος και αναγνωρίζουμε επίσης την δυνατότητα του λαού να αλλάζει το σύνταγμα του όποτε κρίνει αναγκαίο.
Πρόσθετα να πούμε πως η δικοινοτικότητα ήταν όρος του συντάγματος και όχι συστατικό στοιχείο της κρατικής υπόστασης.
Πράγμα που αποδείχθηκε στην ιστορική πραγματικότητα όπου η κατάργηση της δικοινοτικότητας δεν είχε ως συνέπεια την κατάργηση της κρατικής υπόστασης.
Η επιστροφή στην δικοινοτικότητα θα ήταν ιστορική οπισθοδρόμηση και μάλιστα όσοι την επικαλούνται θα έπρεπε σύμφωνα με την ισχύουσα νομιμότητα να απολογούνται στην δικαιοσύνη ως πράκτορες και διεκπεραιωτές τουρκικών σχεδίων και συμφερόντων.
Λουκάς Σταύρου, υποψήφιος προεδρικών εκλογών 2023
Ε.Κ.ΑΝ. Εθνική Κοινοτιστική Ανασυγκρότηση