Ενάντια στην δεξιά και την αριστερά
Ο διαχωρισμός και η αντιπαλότητα δεξιάς και αριστεράς υπάρχει ως ανταπόκριση στην ταξική ανισότητα και στην ύπαρξη εκμεταλλευτών και εκμεταλλευομένων, πλουτοκρατών και εξαθλιωμένων, εχόντων και προλετάριων.
Σήμερα υπάρχει και μια άλλη τάξη πολιτών που ενώ έχουν εργασία βρίσκονται σε διαρκή επισφάλεια. Στη τάξη αυτή ανήκουν οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα που παλεύουν για ένα μεροκάματο χωρίς δικαιώματα εργασίας απέναντι σε ένα πλήθος μεταναστών. Ανήκουν επίσης σε αυτή την τάξη της επισφάλειας που λέγεται πρεκαριάτο και οι επιχειρηματίας που διατηρούν μια οικογενειακή επιχείρηση. Αυτοί οι επιχειρηματίες κινδυνεύουν από μέρα σε μέρα να βάλουν λουκέτο στις μικρές επιχειρήσεις τους και να πέσουν στην κατάσταση της εξαθλίωσης με τις τράπεζες να αρπάζουν τα σπίτια τους και να πετάνε τις οικογένειες στους δρόμους.
Τούτη η ταξική ανισότητα και η επισφάλεια είναι το αποτέλεσμα της τραπεζοκρατικής οικονομίας και του φιλελεύθερου και νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία είναι ο προστάτης αυτού το μοντέλου οικονομίας. Στηρίζει τους τραπεζίτες και τους ολιγάρχες και αφήνει τους υπόλοιπους στην μοίρα της εκμετάλλευσης και της φτωχοποίησης.
Η αντιπαλότητα δεξιάς και αριστεράς αναδύεται μέσα σε αυτό το ταξικό και τοξικό κλήμα. Το περίεργο είναι που τόσο τα δεξιά πολιτικά κόμματα όσο και τα αριστερά, σοσιαλιστικά και λαϊκά στηρίζουν το σύστημα της τραπεζοκρατίας και προστατεύουν τον τραπεζίτη και τα δικαιώματα που του παραχώρησαν να διαφεντεύει της οικονομίας και να παράγει χρήμα εκ του μηδενός που το διοχετεύει στον κύκλο της ολιγαρχίας και των θυγατρικών εταιριών των τραπεζών.
Αριστερά και δεξιά πολιτικά σχήματα προσκυνούν τον ίδιο αφέντη που είναι και η αιτία γένεσης της ταξικής ανισότητας και της φτώχειας.
Προστατεύοντας όμως τον αφέντη τραπεζίτη μεταφέρουν την αντιπαλότητα ανάμεσα στο λαό, μεταξύ του εργοδότη που ζει στην επισφάλεια και του εργάτη που επίσης παλεύει να πάρει ένα μεροκάματο από τα χέρια των λαθρομεταναστών.
Δεξιά και αριστερά είναι οι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος που το χειρίζεται και το συντηρεί ο αφέντης της κοινωνίας, ο ντόπιος και ξένος τραπεζίτης και η παροικούσα ολιγαρχία.
Αυτή την αντιπαλότητα δεξιάς και αριστεράς στο πολιτικό πεδίο ο εθνικός κοινοτισμός θα την καταργήσει. Και θα την καταργήσει καταργώντας τον αφέντη της κοινωνίας δηλαδή τον τραπεζίτη και μεταφέροντας στο δημόσιο την δυνατότητα δημιουργίας χρήματος εκ του μηδενός και διοχέτευσης του στην λαϊκή παραγωγική βάση.
Την αντιπαλότητα του συστήματος της τραπεζοκρατίας, αντιπαλότητα δεξιάς και αριστεράς θα την καταργήσουμε καταργώντας την φτώχεια, την ανισότητα, την επισφάλεια, την παράνομη εργασία, την προλεταριοποίηση του λαού.
Για να καταργήσουμε όμως την ταξική δουλεία πρέπει πρώτα να καταργήσουμε την αντιπροσωπευτική δημοκρατία και τις σχέσεις διαφθοράς με την οικονομική υπερεξουσία.
Αυτό θα επιτευχθεί με την αλλαγή του πολιτεύματος από την αντιπροσωπευτική δημοκρατία στην κοινοτιστική πολιτεία όπου η εξουσία θα παράγεται και ελέγχεται από τις οργανικές δομές των κοινοτήτων και των εργασιακών ενώσεων.
Τότε οι πολίτες δεν θα μισούνται μεταξύ τους πολιτικά αλλά όλοι ενωμένοι θα εργάζονται για την δίκαιη κοινωνία τους και θα προασπίζουν τα δίκαια τους απέναντι σε κάθε προσπάθεια επιστροφής των εκμεταλλευτών και τυράννων.
Λουκάς Σταύρου, υποψήφιος προεδρικών εκλογών 2023
Ε.Κ.ΑΝ. Εθνική Κοινοτιστική Ανασυγκρότηση