Κατώτατος μισθός πείνας και ηθικο-πνευματικής εξαθλίωσης
Η θέσπιση κατώτατου μισθού έγινε δια διατάγματος της εκτελεστικής εξουσίας που θα ισχύει από 1-1-2023.
Το αναφέρουμε αυτό διότι μερικοί νομίζουν ότι η εκτελεστική εξουσία δεν διαθέτει νομοθετική ισχύ μη εξαρτώμενη από την νομοθετική εξουσία.
Η εκτελεστική εξουσία κυβερνά με διατάγματα τα οποία δύναται να εφαρμόσει ενεργοποιώντας τους μηχανισμούς βίας που διαθέτει.
Είναι αμέτρητες οι περιπτώσεις επιβολής της εκτελεστικής εξουσίας με διατάγματα. Μια εξ αυτών είναι η περίπτωση της διαχείρισης του covid-19 που εξελίχθηκε σε υγειονομική δικτατορία.
Για την θέσπιση του κατώτατου μισθού συμμετείχαν δήθεν τα συνδικάτα και αυτό το χαρακτηρίζουν οι κρατούντες ως διάλογο με την κοινωνία.
Τι είδους διάλογος έγινε όταν όλα τα συνδικάτα μετά την απόφαση του υπουργείου διαφωνούν σε θέματα ουσίας;
Το παραμύθι του διαλόγου με την κοινωνία έχει σκοπό να καλύψει την αυθαιρεσία της εκτελεστικής εξουσίας.
Το αποτέλεσμα είναι η θέσπιση κατώτατου μισθού πείνας για τους εργαζόμενους σε συνθήκες μάλιστα πληθωρισμού όπου χάνουν το 10% της αγοραστικής τους δύναμης.
Από την άλλη η συστημική αριστερά ετοιμάζεται να αντεπιτεθεί κατά των εργοδοτών και να εντείνει την σύγκρουση μεταξύ των παραγωγικών δυνάμεων της κοινωνίας.
Πάγια τακτική της συστημικής αριστεράς είναι η ταξική πάλη σε λαϊκό επίπεδο αφήνοντας στο απυρόβλητο τις οικονομικές υπερεξουσίες όπως το τραπεζικό σύστημα και την ολιγαρχική τυραννία που παράγει με την στήριξη του κράτους.
Για εμάς τους κοινοτιστές τόσο οι εργαζόμενοι όσο και οι εργοδότες βρίσκονται στην κατάσταση της επισφάλειας κάτω από την φορολογική βία του κράτους αφενός και την ισχύ των μονοπωλίων.
Η κατάσταση είναι τέτοια που αν σήμερα είσαι εργοδότης αύριο μπορεί να γίνεις άνεργος και προλετάριος, θύμα των καπιταλιστικών πολιτικών και της αρπακτικότητας των τραπεζών.
Συνεπώς η θέσπιση κατώτατου μισθού θα έπρεπε να συνοδεύεται με μέτρα εξασφάλισης των επιχειρήσεων και προστασίας τους από το τραπεζικό σύστημα και την άγρια φορολογία.
Στην τραπεζοκρατική οικονομία εργαζόμενοι και εργοδότες (πλην των περιπτώσεων όπου εργοδότες είναι ολιγαρχικές επεκτάσεις τραπεζικών επιχειρήσεων) βράζουν στο ίδιο καζάνι της επισφάλειας και της φτώχειας.
Διότι το σύστημα της τραπεζοκρατίας δεν δημιουργεί πλούτο για τον λαό αλλά για την τραπεζοκρατική ολιγαρχία.
Ως εκ τούτου τασσόμαστε ενάντια στην βία των διαταγμάτων της εκτελεστικής εξουσίας που και στο ζήτημα του κατώτατου μισθού ενήργησε ως το μακρύ χέρι της τραπεζικής τυραννίας.
Η πρόταση μας για συμμετοχή του λαού στην εκτελεστική εξουσία θα λύσει όλα αυτά τα προβλήματα αφού θα καταργήσει την υπερεξουσία του ισχύοντος τραπεζικού συστήματος και θα μεταφέρει στο δημόσιο το σύστημα της παραγωγής χρήματος που θα διοχετεύεται στις παραγωγικές δυνάμεις του λαού δίκαια και ισόρροπα εφόσον θα ελέγχεται από τις επαρχιακές συνελεύσεις των κοινοτήτων.
Τασσόμαστε ενάντια στον μισθό πείνας και ηθικο-πνευματικής εξαθλίωσης των εργαζομένων και ταυτόχρονα αναγνωρίζουμε τις δυσκολίες της εργοδοσίας σε συνθήκες καπιταλιστικής τραπεζοκρατικής οικονομίας.
Στόχος μας είναι η μετάβαση από την καπιταλιστική οικονομία στην κοινοτιστική διαχείριση της παραγωγής της ιδιοκτησίας και της κατανάλωσης.
Ο στόχος αυτός θα επιτευχθεί μόνο με ένα τρόπο: με την κατάργηση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και την εδραίωση της κοινοτιστικής πολιτικής εξουσίας.
Λουκάς Σταύρου, υποψήφιος προεδρικών 2023
Ε.Κ.ΑΝ. Εθνική Κοινοτιστική Ανασυγκρότηση