Κριτική των θέσεων Γ. Κολοκασίδη στο κυπριακό

Κριτική στη περιγραφή των πραγμάτων:

Κατ’ αρχήν η περιγραφή της κατάστασης είναι εσκεμμένως ανελλιπής και διαστρεβλωτική.

Αναφέρει ως ημερομηνία κατάθεσης της ΔΔΟ το 1990 και 1992 με τα ψηφίσματα “649 (1990) (διζωνική ως προς το έδαφος) και στο ψήφισμα 750 (1992) αναφέρεται για πρώτη φορά με τη σημερινή της ονομασία (ΔΔΟ)”. Δεν κάνει καμία αναφορά στην συμφωνία κορυφής Μακαρίου-Ντενκτάς που προηγήθηκε παράδοση χάρτου από τον Μακάριο στα Ηνωμένα Έθνη με διζωνικό διαχωρισμό.

Δεν αναφέρεται διόλου στην άρση της εμπολέμου καταστάσεως και την αποδοχή ανοίγματος των οδοφραγμάτων που μετατρέπει στη πράξη τον κατοχικό στρατό σε ειρηνευτική δύναμη.

Δεν κάνει καμία αναφορά στην άρνηση υπεράσπισης της κυριαρχίας της Κ.Δ στην αποδοχή του σχεδίου Ανάν προς δημοψήφισμα. Δεν αναφέρεται επίσης στην εσχάτη προδοσία του διπλού δημοψηφίσματος με την συμμετοχή των εποίκων.

Δεν κατανοεί τα γεγονότα του 1963-64 όπου η Κ.Δ μεταβαίνει από την δικοινοτικότητα στην αρχή της ισότητας των πολιτών. Αποσιωπά συνακόλουθα την ευθυγράμμιση των τουρκοκυπρίων με τον τουρκικό επεκτατισμό και την απώλεια κάθε νομιμότητας σε σχέση με την κυριαρχία της Κ.Δ.

Θεωρεί το κατακτητικό σύνταγμα της Ζυρίχης “ανάχωμα του κυπριακού ελληνισμού και όλων των νομίμων κατοίκων της Κύπρου”. Αυτή την θέση την συμπληρώνει μετά ορίζοντας το κυπριακό ως συνταγματικό πρόβλημα και την λύση του ως επάνοδο στην συνταγματική νομιμότητα. Το Ζυριχικό σύνταγμα ως προϊόν βίας δεν συνάδει με την αρχή της αυτονομίας , του λαϊκού αυτεξούσιου και της αυτοδιάθεσης. Με την θέση αυτή φορτώνει στις σύγχρονες και μελλοντικές γενεές το αίσχος της Ζυρίχης.

Δεν κατανοεί επίσης ότι το σύνταγμα της Ζυρίχης έχει καταργηθεί στη πράξη από τα ίδια τα γεγονότα. Τόσο με την εφαρμογή του δικαίου της ανάγκης το 1964 όσο και με την ένταξη της Κ.Δ. στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν κατανοεί ότι οι κύπριοι άσκησαν το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης τους σε αυτές τις δύο πράξεις.

Δεν κατανοεί επίσης πως και μόνη η ένταξη στην Ε.Ε. κατάργησε τις συνθήκες εγγυήσεως και συμμαχίας. Αλλά και οι πράξεις της Τουρκία από το 1963 μέχρι σήμερα κατάργησαν τις συνθήκες εγγυήσεως διότι πρώτη τις παραβίασε και ως εκ τούτου δεν είναι δυνατό να τις θεωρούμε εμείς ως ισχύουσες.

Συμπερασματικά η διαστρεβλωμένη περιγραφή των γεγονότων καθαυτή θέτει ευθύς εξ αρχής την Κ.Δ. και τον ελληνισμό της Κύπρου στο σιδερένιο κλουβί της υποταγής με τον τούρκο αφεντικό του τσίρκου να κρατά τα κλειδιά και το μαστίγιο.

κριτική επί των προτάσεων του:

Εφόσον θεωρεί ως ισχύον το σύνταγμα της Ζυρίχης ορίζει την λύση ως επαναφορά της συνταγματικής τάξης με αλλαγή του συντάγματος σε κάποια σημεία που προκαλούν εσωτερικές ρατσιστικές αντιφάσεις.

Αναφέρεται στο πρώτο δικοινοτικό σύνταγμα της Ζυρίχης και παραμερίζει την συνταγματική αλλαγή του 1964. Παραμένει όμως υποστηρικτής της δικοινοτικότητας και μάλιστα δεν αποκλείει κάποιες ομοσπονδιακές εφαρμογές. Θεωρεί βέβαια ισχύουσες τις εγγυήσεις και τα επεμβατικά δικαιώματα. Ως εκ τούτου αποδέχεται την συμμετοχή της Τουρκίας και των εγγυητριών δυνάμεων στον όποιο διάλογο προκύψει ακόμα και στην απίθανη περίπτωση αποδοχής του ενιαίου κράτους. Από την στιγμή που δέχεται ως ισχύουσες τις εγγυήσεις δέχεται ταυτόχρονα τις τουρκικές αιτιάσεις και τα αφηγήματα της Τουρκίας σε όλα τα διεθνή φόρα. Το ένα δεν μπορεί να αναιρέσει το άλλο. Πρόκειται για μια αντίφαση ενδογενή που μας παραπέμπει εκ νέου στα Κραν Μοντανά και άλλα παρόμοια. που εκεί βέβαια η Τουρκία μιλά από θέση ισχύος.

Δεν κάνει καμία αναφορά στην ανισορροπία ισχύος και δεν προτείνει λύσεις για την ανατροπή της παρά μόνο τις τετριμμένες θέσεις της χαμηλοβλεπούσας εθνικοφροσύνης περί ενιαίου αμυντικού δόγματος που το είδαμε να ακυρώνεται και να σκεπάζεται με τα ανοίγματα προς το Ισραήλ, δηλαδή προς μια νέα υποτέλεια.

Ο ίδιος βέβαια απαντά στον εαυτό του ότι οι προτάσεις που θέτει δεν πρόκειται να γίνουν αποδεκτές από την Τουρκία και θεωρεί”Καλύτερη συνεπώς η παράταση του σημερινού αδιεξόδου εν αναμονή αλλαγής του διαπραγματευτικού ισοζυγίου”. Η τακτική αυτή εφαρμόστηκε για 4 δεκαετίες και απέδωσε μόνο αρνητικά αποτελέσματα. Διότι δεν υπάρχει στάτους κβο , δεν μπορεί η ιστορία να μπει στην κατάψυξη όπως νομίζει ο κ. Κολοκασίδης και οι όμοιοι του που διαχειρίστηκαν το εθνικό θέμα. Η παράταση της μη λύσης, γιατί αυτή είναι στην ουσία η πρόταση Κολοκασίδη, ευνοεί μόνο την Τουρκία. Στο διάστημα της μη λύσης η κατοχή ριζώνει στη πατρίδα μας και επίσης απλώνει ρίζες νομιμοποίησης στο εξωτερικό. Όπως με την χρηματοδότηση του κατοχικού μορφώματος από την Ε.Ε και την αποδοχή του εμπορικού επιμελητηρίου σε διάφορες χώρες.

Στις προτάσεις του για την λεγόμενη στρατηγική της απελευθέρωσης εδράζεται στο δόγμα του κυπροκεντρικού απομονωτισμού με δήθεν αναβάθμιση του κράτους και του εθνικού συμβουλίου του κομματικού κονκλαβίου και διεξαγωγή διαφώτισης στο εξωτικό. Παραμύθια που στοίχησαν δισεκατομμύρια χωρίς αποτέλεσμα. 48 χρόνια διαφωτίζουν τους ξένους και προκοπή δεν είδαμε. 48 χρόνια επενδύουν στα μέτρα που θα πάρουν οι ξένοι ώστε να επιφέρουν κόστος στην Τουρκία και μέτρα δεν είδαμε. Καταγγελίες στα διεθνή φόρα όταν ο ίδιος ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών κατά παράβαση της διεθνούς νομιμότητας μας επιβάλλει σχέδια λύσης και σχέσεις συνεργασίας με την κατοχή.

Αναφέρεται επίσης για καταγγελία του εποικισμού αποσιωπώντας ότι το 2004 με το διπλό δημοψήφισμα και την συμμετοχή των εποίκων η Κ.Δ αποδέχθηκε την πολιτοποίηση των εποίκων.

Είναι φυσικό ο κ. Κολοκασίδης ως έκβρασμα του ΔΗΚΟ να μην καταγγέλλει την εσχάτη προδοσία του Τάσσου Παπαδόπουλου.

Στα μέτρα για την απελευθέρωση αναφέρεται συνακόλουθα στην διατήρηση των ανοικτών οδοφραγμάτων και την αποδοχή του κανονισμού της πράσινης γραμμής και των εμπορικών σχέσεων με την κατοχή που δήθεν είναι σχέση με τους τουρκοκύπριους.

Και συνεχίζει το παραμύθι της απελευθέρωσης με αφαίρεση των κυπριακών διαβατηρίων μόνο από κάποια στελέχη του κατοχικού μορφώματος .

Εν τέλει δεν μας λέει ποιοι και πόσοι είναι αυτοί οι λεγόμενοι τουρκοκύπριοι. Πότε ζητήθηκε να γίνει η απογραφή τους εφόσον δεν ζητήθηκε τότε το 2004 που τους επετράπη να ψηφίσουν στο διπλό δημοψήφισμα;

Με αυτά τα πτερόεντα έπεα ο Γ. Κολοκασίδης εμφανίζεται ως η μοναδική αντιπολιτευτική φωνή στους υποστηρικτές της ΔΔΟ.

Αυτό συμφέρει στο κατεστημένο. Να αποσιωπά με κάθε τρόπο την εθνική θέση της δικής μου υποψηφιότητας. Διότι γνωρίζουν οι κρατούντες πως εάν επικρατήσουν οι θέσεις μας πολλοί εξ αυτών θα χάσουν τα πάντα και ο πέλεκυς της εθνικής τιμωρίας θα πέσει στα κεφάλια τους και νεκροί και ζώντες θα στιγματιστούν για πάντα με την κατηγορία της προδοσίας και της ατιμίας που θα συνοδεύει εσαεί τις φαμίλιες τους. Πάνω στα συντρίμμια του προδοτικού κυπριακού κατεστημένου θα ορθώσουμε τα λάβαρα της απελευθέρωσης της σκλαβωμένης Κύπρου.

Στην ιστοσελίδα του ΕΚΑΝ μπορείτε να βρείτε τις θέσεις μας για το εθνικό θέμα και για την αναγκαιότητα τιμωρίας των προδοτών και καταγγελίας του ΟΗΕ προκειμένου να γίνει η μετάβαση από την τακτική της τουρκοπροσκύνησης στη εθνική στρατηγική της απελευθέρωσης.

παραθέτουμε σχετικές ανακοινώσεις:

Λουκάς Σταύρου, υποψήφιος προεδρικών 2023

Ε.Κ.ΑΝ. Εθνική Κοινοτιστική Ανασυγκρότηση